یادگیری در سفر
معرفی تاریخچه استان گلستان
? استان گلستان
استان گلستان یکی از قدیمی ترین، بزرگ ترین و آبادترین سرزمین های شمال شرقی ایران قبل از اسلام بوده است به گفته باستان شناسان آثار به جا مانده از این تمدن ها شباهت بسیاری به آثار به دست آمده از تمدن سومری ها و عیلامی ها دارد.
در اواسط هزاره دوم قبل از میلاد این خطه مرکز عمده تمدن تیره ایی از اقوام آرایی نژاد که در این ناحیه سکنی داشته اند بوده است. در زمان هخامنشیان به نام هیرکانی (هیرکانیا) شهرت داشته است. در این نواحی آثار تاریخی فراوانی یافت شده، از جمله دیوار (سد) اسکندر به طول تقریبی ۱۵۵ کیلومتر که در دوره ساسانیان بنا شده است. این سد (دیوار) که بقایای آن همچنان در پاره ای از نقاط دیده می شود، در شمال گرگان از باختر به خاور کشیده شده و برای جلوگیری از هجوم اقوام شمالی بنا گردیده بود.
در عهد اولین سلاطین مستقل ایران بعد از اسلام این ناحیه در دست سامانیان بود و بعدها گاهی به دست آل بویه می افتاد. سرانجام آل زیار در آن جا سلطنتی برپا کردند که از اوایل قرن چهارم تا اواسط قرن پنجم هجری قمری دوام یافت.
بنای مقبره قابوس وشمگیر از سلاطین این سلسله هنوز نزدیک ویرانه های شهر قدیم جرجان موجود است. همچنین تا قرن هفتم این ناحیه به ولایت گرگان شهرت داشته و از قرن هفتم تا چهاردهم استرآباد خوانده می شد. در سال ۱۲۰۶ هجری قمری شهر استرآباد برای آخرین بار توسط آقا محمد خان قاجار در کنار ویرانه های شهر قبلی تجدید بنا گردیده و به این نام شهرت یافته است.
در نخستین تقسیمات کشوری ایران پس از مشروطه، ایران به چهار ایالات و دوازده ولایت تقسیم شد که ولایتی نیز به نام استر آباد در زمره ولایات آن بود که محدوده تقریبی استان کنونی گلستان را پوشش میداد. با اعمال تقسیماتی جدید در سال ۱۳۱۶، این نواحی ابتدا جزئی از استان شمال و سپس به بخشی از استان دوم تبدیل شد. با ایجاد استان مازندران درسال ۱۳۳۵ گرگان و گنبد کاووس نیز از جمله شهرستان های آن محسوب شد. استان گلستان درسال ۱۳۷۶ با انتزاع از استان مازندران به وجود آمد.
